Κάτι καινούριο γεννιέται στην πανέμορφη Ύδρα! Στις αρχές Οκτωβρίου μια διεθνής συνάντηση, ένα φεστιβάλ τέχνης και κινηματογράφου, στα σπάργανα ακόμα, ωστόσο πολλά υποσχόμενο, πραγματοποιήθηκε στο αγαπημένο νησί.
Τόπος με μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά, σκηνικό για μεγάλες κινηματογραφικές δημιουργίες και βήμα για τη σύγχρονη δημιουργία, διαχρονικό καταφύγιο για πολλούς ανθρώπους του πνεύματος και καλλιτέχνες από Ελλάδα και εξωτερικό, όμορφη σαν ζωγραφιά αλλά και άγρια συνάμα, η Ύδρα αποτέλεσε την έμπνευση για την Amanda Palmer και τους συνεργάτες της για την πραγματοποίηση του ArtCinema Hydra.
Η βρετανο-αυστραλή Amanda υπήρξε υπεύθυνη ψυχαγωγικού και κινηματογραφικού προγράμματος στο Al Jazeera English και ανταποκρίτρια, δημιουργός τηλεοπτικών σειρών, παραγωγός και σκηνοθέτης, ίδρυσε το Doha Film Institute που υπό την ευθύνη της δημιούργησε 70 ταινίες, έστησε το Doha Tribeca Film Festival μαζί με τον Ρόμπερτ ντε Νίρο και συνεχίζει με δικές της πετυχημένες διοργανώσεις και παραγωγές.
Μέσω της πολιτιστικής πλατφόρμας Artcinema θέλει να δημιουργήσει σημεία συνάντησης για καλλιτέχνες, παραγωγούς, υποστηρικτές και λάτρεις της τέχνης, να ενδυναμώσει την τοπική δημιουργική κοινότητα της Ύδρας όλο το χρόνο και να δημιουργήσει ένα hub για την παρουσίαση και διασύνδεση δημιουργών απ’ όλον τον κόσμο και της νέας γενιάς κινηματογραφιστών.
Δράσεις πραγματοποιήθηκαν σε διάφορες τοποθεσίες της Ύδρας με highlight τις προβολές σε πλωτή γιγαντοοθόνη στην παραλία του Καμινιού και τις προβολές στον ιστορικό θερινό κινηματογράφο «Γαρδένια» με τη συνεργασία του Λάκη Χρηστίδη, ενός πολύ αγαπητού ανθρώπου που έχει δουλέψει σκληρά για τη διατήρηση και ανάπτυξη του κινηματογράφου στην Ύδρα και τρέχει την τοπική κινηματογραφική λέσχη.
Ο Λάκης Χριστίδης ήταν μάλιστα εκείνος που έδωσε τη σπίθα για την ανάπτυξη της πρωτοβουλίας. Όπως λέει η Amanda Palmer: «Όπως πολλοί, τρέφω βαθιά αγάπη για την Ύδρα και την κοινότητά της. Πριν από σχεδόν 16 χρόνια, την επισκέφτηκα για πρώτη φορά για ένα γύρισμα και αργότερα επέστρεψα για να προβάλω μια ταινία στον κινηματογράφο Γαρδένια, όπου γνώρισα τον Λάκη Χριστίδη. Εκείνη τη χρονιά, ξαναανακάλυψα την αγάπη μου για τον κινηματογράφο. Τότε, δούλευα μια μουσική σειρά στο Λος Άντζελες, βυθισμένη στον «επιχειρηματικό» κόσμο του Χόλιγουντ—ένα σχολείο από μόνο του, αλλά ήταν η Ύδρα που ξύπνησε ξανά το πάθος μου! Μου θύμισε πώς η τέχνη μας συγκινεί και πώς η κοινή εμπειρία του να παρακολουθούμε μια ταινία σε έναν θερινό κινηματογράφο μπορεί να μας μεταφέρει πίσω, τόσο στον χρόνο όσο και στον εαυτό μας».
«Ελπίζω το ArtCinema να μπορέσει να συμβάλει σε ένα κίνημα που διατηρεί την Ύδρα ως πολιτιστικό καταφύγιο», συνεχίζει η Amanda. «Λιγότεροι ανερχόμενοι καλλιτέχνες μπορούν πλέον να αντέξουν οικονομικά να επισκεφθούν την Ύδρα και να βιώσουν την έμπνευση που μαγνήτισε τόσους πολλούς σπουδαίους καλλιτέχνες πριν από αυτούς. Στοχεύουμε να υποστηρίξουμε την πρόσβαση στην Ύδρα καθ’ όλη τη διάρκεια του έτους, προσφέροντας την ομάδα μας, τις υποδομές, τους πόρους και τις συνδέσεις μας για να δημιουργήσουμε μια συλλογικότητα που θα ενισχύει τους καλλιτέχνες και τους κινηματογραφιστές. Το όραμά μας περιλαμβάνει διαμονές, εργαστήρια και συνεργασίες σε όλες τις όμορφες εποχές της Ύδρας, και, φυσικά, την επιμέλεια της ετήσιας εκδήλωσης της Ύδρας για να γιορτάσουμε αυτές τις προσπάθειες».
Τι έγινε λοιπόν στην Ύδρα σε τρεις μέρες του Οκτώβρη;Προβλήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα η ταινία – έκπληξη που άνοιξε το τριήμερο, το La Cocina του μεξικανού σκηνοθέτη Alonso Ruizpalacios με τη Mara Rooney και τον Raul Briones, η οποία πρωτοπροβλήθηκε στη φετινή Berlinale. Μια πολύ δυνατή, ασπρόμαυρη ταινία που εκτυλίσσεται στην κουζίνα ενός εστιατορίου στο Μανχάταν, μεταφέροντας αριστοτεχνικά τις σχέσεις υποταγής και εξουσίας μεταξύ των «αόρατων» μεταναστών που ζουν στη χώρα. Ο πρωταγωνιστής, Raul Briones υποδύεται τον Πέδρο, έναν νεαρό μετανάστη χωρίς χαρτιά, που δουλεύει ως μάγειρας σε ένα δημοφιλές εστιατόριο του Μανχάταν.
Έχει σχέση με την Αμερικανίδα σερβιτόρα Τζούλια (Ρούνεϊ Μάρα) κι όταν μαθαίνει ότι εκείνη έκανε έκτρωση, θα αφήσει ελεύθερα τα πιο βίαια ένστικτά του που θα προκαλέσουν χάος. Ο Raul ήρθε στην Ύδρα για το artcinema, ενθουσιάστηκε με τον τόπο και με τις δράσεις και συμμετείχε σε πολλές από αυτές, δηλώνοντας ότι θα επιστρέψει για να κάνει περισσότερες κινηματογραφικές δράσεις και εργαστήρια με την κοινότητα.
Όπως μας είπε: «Ανεβάσαμε το έργο αυτό, γραμμένο από τον βρετανό Sir Arnold Wesker, ως θεατρική παράσταση στο τελευταίο μου έτος στη σχολή με τον Alonso τότε καθηγητή μου. Όταν έγινε casting για την κινηματογραφική του μεταφορά, πήρα το ρόλο. Ο Πέδρο είναι ένας ιδιαίτερα ηγεμονικός άντρας, χειριστικός, που μπορεί να γίνει βίαιος. Πιστεύει ότι με το να κατακτήσεις μια ντόπια γυναίκα, κατακτάς και τη χώρα, η γνωστή αντικειμενοποίηση της γυναίκας ως λάφυρο πολέμου. Προσπαθούμε να καταλάβουμε αν κινείται από αγάπη, από το όνειρό του για χρήματα ή για την κατάκτηση της γυναίκας. Είναι θέμα κοινωνικού status, περιέχει την πατριαρχία και τη βία, παράλληλα είναι όμως και πολύ ρεαλιστικό, αφού στο Μεξικό πχ ξέρουμε καλά τι σημαίνει αποικιοκρατία και τι σημαίνει κατάκτηση για έναν μετανάστη που δουλεύει σε μια κουζίνα στη Νέα Υόρκη». Η ταινία βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 21 Νοεμβρίου 2024 από την Filmgroup.
Είδαμε επίσης για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη νέα ταινία The Warhol Effect των Paul Toogood και Lloyd Stanton. Το παζλ του αινιγματικού προφίλ του Andy Warhol, ειδικά κατά τις δεκαετίες ‘70 και ‘80 που δεν έχει διερευνηθεί διεξοδικά, από την απόπειρα δολοφονίας του και την επίδραση αυτής επάνω του μέχρι την επιστροφή του στη ζωγραφική, αλλά και η επιρροή που άσκησε στον κόσμο των εικαστικών και όχι μόνο, σκιαγραφείται ζωηρά μέσα από αρχειακό υλικό, μεγάλο μέρος του οποίου βλέπουμε για πρώτη φορά, και πολλές συνεντεύξεις με φίλους του και καλλιτέχνες, μεταξύ των οποίων οι Damien Hirst, Jeff Koons, Larry Gagosian, Debbie Harry κ.ά. Οι δύο σκηνοθέτες ήταν παρόντες και συνομίλησαν με το κοινό για τις απαιτήσεις της έρευνας και την τεκμηρίωση του ντοκιμαντέρ.
Η Γαρδένια γέμισε με τα χαρούμενα επιφωνήματα των παιδιών στην προβολή της ταινίας Beetlejuice Beetlejuice του Tim Burton, που είχε ανοίξει το φετινό Φεστιβάλ Βενετίας. Περίπου 36 χρόνια μετά την πρώτη ταινία, η Lydia Deetz, μητέρα πλέον, πίσω στο στοιχειωμένο σπίτι, αγωνίζεται να κρατήσει ενωμένη την οικογένειά της, όταν η έφηβη επαναστάτρια κόρη της ανακαλύπτει την πύλη σε άλλον κόσμο. Με θρυλικούς πρωταγωνιστές, τους παλιούς μας γνώριμους Michael Keaton, Winona Ryder και Catherine O’Hara, μαζί με τους νέους Justin Theroux, Monica Belluci, Jenna Ortega and Willem Dafoe.
Η παραλία στο Καμίνι μεταμορφώθηκε σε θερινό σινεμά και γέμισε με ντόπιους και επισκέπτες που ήρθαν να δουν τα δύο πρώτα επεισόδια της νέας σειράς της COSMOTE TV, So Long, Marianne. Πρόκειται για μια ελληνο-καναδο-νορβηγική παραγωγή που ακολουθεί την ιδιαίτερη σχέση μεταξύ του Λέοναρντ Κοέν και της Μαριάν Ίλεν στην Ύδρα της δεκαετίας του ’60, με τον Alex Wolff στο ρόλο του Κοέν. Ένας εκ των παραγωγών, ο βρετανός Richard Tulk-Hart μαζί με τους εκπροσώπους της ελληνικής παραγωγής (Tanweer), Νάνσυ Κοκολάκη και Διονύση Σαμιώτη, μίλησαν για την εμπειρία τους από τα γυρίσματα της ταινίας στο νησί το 2023. Ο Richard μάλιστα σχεδιάζει να πραγματοποιήσει την ερχόμενη χρονιά ένα residency για σενάριο στο νησί.
Μπροστά από μια εντυπωσιακή, πλωτή οθόνη στη θάλασσα, οι κάτοικοι του νησιού θυμήθηκαν τις εμπειρίες απ’ τα περσινά γυρίσματα της σειράς, αλλά και μίλησαν για τις αναμνήσεις τους από τον Λέοναρντ Κοέν στο νησί. Ένας από αυτούς μάλιστα, ο κύριος Σταμάτης Βλαχοδημήτρης, μίλησε με απολαυστικό τρόπο στο κοινό για τα ψαρέματα που έκανε με τον Κοέν στη θάλασσα και τους διαλόγους μεταξύ τους. Πριν από την προβολή των επεισοδίων, όλοι μας είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε τρεις διακεκριμένες ταινίες από το Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας, εύστοχες επιλογές του καλλιτεχνικού του Διευθυντή, Γιάννη Σακαρίδη, ο οποίος ήταν επίσης παρών: Τη Διάβαση των Αινεία Τσαμάτη και Κατερίνας Μαυρογεώργη με τον Γιάννη Τσορτέκη, το βραβευμένο Aerolin του Αλέξη Κουκιά-Παντελή και το Φως εκ Φωτός του Νεριτάν Ζιντζιρία.
Σε μια φιλόξενη ταράτσα και με θέα όλο το νησί πραγματοποιήθηκαν επαγγελματικές συναντήσεις μεταξύ παραγωγών, σκηνοθετών και κινηματογραφικών συντελεστών και μπήκαν κάποιες πρώτες βάσεις για διασύνδεση και συνεργασίες. Σε αυτές συμμετείχε και ο Λεωνίδας Χριστόπουλος, διευθύνων σύμβουλος του νεοσύστατου ΕΚΚΟΜΕΔ-Creative Greece, καθώς και ο Kayvan Mashayekh, ιδρυτής του δικτύου Producers Without Borders που ξεκίνησε το 2015, καθώς και η Mariayah Kaderbhai, υπεύθυνη προγραμμάτων BAFTA.
Όπως δήλωσε ο κ. Χριστόπουλος: «Όταν πρωτογνώρισα την Αμάντα και μου περιέγραψε την ιδέα της για ένα φεστιβάλ στην Ύδρα που ενώνει κινηματογράφο και τέχνες, διέκρινα κάτι που είχαμε κι εμείς εξαρχής στη δική μας αποστολή. Ένα πάθος για το καινούριο, που θα πήγαινε τον κινηματογράφο στην Ελλάδα σε επόμενο στάδιο. Το ΕΚΚΟΜΕΔ υποστήριξε και υποστηρίζει πάρα πολλά φεστιβάλ στη χώρα. Αυτή τη στιγμή είμαστε σε ένα σημείο που θέλουμε ο κινηματογράφος να συνδεθεί με άλλες μορφές τέχνης, να συναντά την Τέχνη, τη μουσική, την αρχιτεκτονική, τη μόδα».
Στο πλαίσιο της διασύνδεσης με την αγορά, οργανώθηκε προβολή “sneak peeks” με πρότζεκτς από την Ελλάδα για συμπαραγωγές και ανεξάρτητες παραγωγές. Προβλήθηκε επίσης ένα δεκάλεπτο απόσπασμα του ντοκιμαντέρ του αυστριακού Oliver Bruck, Mirella, για τη θρυλική φωτογράφο Mirella Ricciardi, της οποίας το βιβλίο Vanishing Africa (1971) αιχμαλώτισε την αφρικανική ζωή. Ο Oliver έχει υποστηριχθεί από το ArtCinema για τη διανομή της ταινίας.
Κατά τη διάρκεια του τριημέρου παρουσιάστηκε επίσης η δουλειά του εικαστικού εργαστηρίου που είχε στήσει ο εικαστικός καλλιτέχνης Δημήτρης Φουσέκης με παιδιά και νέους/ες από το νησί: Υπέροχα, απόκοσμα, dark αλλά και παιγνιδιάρικα έργα, εμπνευσμένα από τον Σκαθαροζούμη.
Δεν θα μπορούσε βέβαια να λείπει μια επίσκεψη στα παλιά Σφαγεία της Ύδρας για την έκθεση The Mad And The Lonely του George Condo, που φιλοξενείται από τον Δάκη Ιωάννου και το ίδρυμα ΔΕΣΤΕ, αλλά και στο Ιστορικό Αρχείο- Μουσείο Ύδρας για την έκθεση ‘The First Harvest’ του Λιβανέζου καλλιτέχνη εγκατεστημένου στη Ρώμη, Gilbert Halaby σε επιμέλεια Ίριδας Κρητικού, μια έκθεση με 35 έργα, 13 εκ των οποίων νέα. Διαδοχές εποχών, τοπία και φως και στο επίκεντρο ένα έργο μήκους 8 μέτρων με στιγμές, συνήθειες και μεσογειακά έθιμα, ενώ στο δεξί άκρο του καμβά η Ύδρα, το σπίτι που διάλεξε η οικογένεια του καλλιτέχνη.
Παράλληλα μέσα στην ημέρα όσοι ενδιαφέρονταν μπορούσαν να περιηγηθούν στις λιγότερο γνωστές γωνιές του νησιού, εκεί που βρίσκονται τα στούντιο καλλιτεχνών, κυρίως από το εξωτερικό, οι οποίοι επέλεξαν την ΄Ύδρα ως τόπο διαμονής και δημιουργίας.
Ζωγραφική, γλυπτική σε πέτρα, μάρμαρο, ξύλο ή μέταλλο, textile design, υφαντά, κεραμικά, τεχνικές αγιογραφίας, όλα αυτά μπορέσαμε να επισκεφθούμε και να απολαύσουμε στα μικρά και φιλόξενα σπίτια των καλλιτεχνών, συνήθως περιστοιχισμένα από τις πανταχού παρούσες γάτες του νησιού, ενώ παράλληλα ακούσαμε ιστορίες, αναγνωρίσαμε συμβολισμούς, ανακαλύψαμε και θαυμάσαμε νέες αλλά και παραδοσιακές τεχνικές.
Highlight της βόλτας μας αλλά και του τριημέρου ήταν η επίσκεψή μας στο Παλιό Ταπητουργείο/ Old Carpet Factory, ένα κτήριο του 18ου αιώνα που τώρα είναι ένα πανέμορφο, με μαγική θέα, πλήρως εξοπλισμένο σύγχρονο στούντιο ηχογράφησης και residency που ξεκίνησε το 2015 από τον μουσικό παραγωγό, Stephan Colloredo-Mansfeld, συλλέκτη δίσκων ψυχεδελικής μουσικής και σπάνιων μουσικών οργάνων.
Το 2022 ο Stephan άρχισε να συνεργάζεται με τον τεχνικό ήχου και μουσικό, Βασίλη Κορρέ και αυτόν τον καιρό σχεδιάζουν την επέκταση του χώρου. Ανάμεσα στους μουσικούς που έχουν παίξει, φιλοξενηθεί ή ηχογραφήσει εκεί είναι οι Damien Rice, Phil Diamond, Haim, Chet Faker, Elijah Fox, Angus & Julia Stone, Sebastien Tellier, Σαββίνα Γιαννάτου, Beth Orton, Leon of Athens, Cate Le Bon και Oracle Sisters. Αυτό το μέρος έγινε ο καμβάς για να ξεδιπλωθεί μια μοναδική μουσική περφόρμανς που μάγεψε όλους, όσοι είχαμε την τύχη να βρεθούμε εκεί εκείνο το κυριακάτικο μεσημέρι:
Ο Marcin Marsecke, πιανίστας του διάσημου, πολυβραβευμένου πολωνού σκηνοθέτη Pawel Pawlikowski (Aida, Ψυχρός Πόλεμος), που ήταν επίσης παρών, μας χάρισε μια αξέχαστη εμπειρία αυτοσχεδιάζοντας σε δικές του συνθέσεις, στις οποίες, όπως μας εξήγησε, εναρμονίζεται με το εκάστοτε περιβάλλον, δανειζόμενος, μιμούμενος ή παρατείνοντας ήχους του – ένα θαλασσινό κύμα, το κελάϊδισμα ενός πουλιού, τον ήχο ενός ζώου, την ορμή του αέρα.
Η συνέχεια ελπίζουμε επί της οθόνης και όχι μόνο!…
Δείτε:
ArtCinema Teaser για ταινίες γυρισμένες στην Ύδρα
ArtCinema video για το Παιδί και το Δελφίνι
ArtCinema video για τη Φαίδρα
Στιγμιότυπα από την προβολή και την ταινία La Cocina
Στιγμιότυπα από τις προβολές στο Καμίνι